- Çoktur elbet günahım,
Affet beni Allah’ım… -
*

Bir kuvvet-i hak ile dayanma gücü verdin
Ömrümde; bu tarafın ve dahi ötekinin
Bitmez nimetlerini denizler gibi serdin
İstemem himmetini dünyadaki tekin’in
Seni bilip, birlemek müminin vaadiyle
Hiç gün yüzü görmeden; esmeyen saatiyle
Bir rüzgâr kanadıyla; melek itaatiyle
Bir tek sana uçarım,
Sensiz; derde düçarım…


Ne sufiler dilinde, ne dervişin postunda
Aramadan ne makam ne de beşeri ilham
Ben böyle yaşayamam şu toprağın üstünde
Ve okuyup yazamam, eşya yüzünü mülhem
Sana gelen yolların kıvrımlarında kalmak
Seni anan dalların yapraklarıyla solmak
Deva değil derdime isteğim Seni bulmak
Tek sana el açarım,
Sensiz; zorda, naçarım…


Dağlarca yiğitlikler, sellerce maharetler
Göstersem ne olur ki hepsi de ecelliymiş
Tellerce titremeler binlerce akaretler
Bir anda elden gider bu önceden belliymiş
Biz âşıklar akarak zaman ile aşkınız
Bir görünüp kaybolan görünmeyen taşkınız
Zahir gözler içinse avareyiz, şaşkınız
Ben, "Sen"’le yol alırım,
Sensiz; darda kalırım…


Bahar gelince dalda domur domur çiçeğe
Kökten gövdeye geçip, can veren bir damla su
Açan yeşil yapraklar arasında böceğe
Halden hale dönüşen tabiatın tortusu
Olmakla olmamanın arasındaki farkız
Değirmende buğdayı öğüten taştan çarkız
Ve onu döndürecek suyu taşıyan arkız
Uğruna çok ağlarım,
Sensiz; nerde çağlarım…?


Güneri Yıldız (Elazığ, 13.02.2012)