Yıllardır gönül evim bildim o yarin kaygısız yüreğini
Hep içim de o, gece gündüz dolaşıp aradım teselliyi
Ne agora kaldı gitmediğim ne Agop gibilerin yeri
Teselliye muhtaç oldum onu tanıdığım günden beri
Doldurup doldurup içtim ölüme dost edalı tüm kadehleri
Yanındayken bile özlerdim meftunu olduğum o vefasız güzeli
Öyle bir ben oluştu ki sonun da benden de içeri,
Kendim bile tanımaz oldum sevda peşine düşen beni !...

Yangın yerine dönerdi yüreğim varlığını arzulamaktan
Ben olamadı ki kendime bu ben, ona yanıp tutuşmaktan
Unuturdum kendim için solumayı sanki ona nefes olmaktan
Henüz damlacıklar halindeydi hüzünlerim onu tanımadan
Koca bir göle döndü yüreğim şimdi öyle ki kanadı hicran hicran !
Sonunda müzmin bir ölüye dönmüş gibi oldum onun narına yanmaktan...

Vurmasına rağmen yüreğime kör bir elveda kilidi
Işınlardı çoğu zaman gönlüme onunla yaşadığımız tüm mazi
Ve yeniden hatırlardım düşüm de yaşattığı her acı şeyi
Eski resimler de yankılanırdı daha çok geçmişin sıcak esintileri
Çiğnemesine rağmen o eski resimler zaten yıpranmış cesedimi,
Onsuz geçse de güzelim yıllar bir türlü unutulmuyor ki,
Dışarıdan adeta varlığı yok gibi görünüyor şimdilik belki,
Ama ben de yaşıyor düşleriyle hala o kayıp sevgili !...

Hala yüreğim de yaşıyor o, ömür boyu kontratlı bir kiracı gibi
Geç de olsa anladım artık vefasız bir yüreğe boş yere bitip tükendiğimi
Karşılıksız bir aşk’mış yıllar süren meğerse bu benim kisi
Zaten çok zaman önce yanın da olan bu beni,
Çok zaman sonra dahi hiç arayıp sormadı ki
Yanındayken bile unuturdu bazen o vefasız yar böyle bir seveni
Vermiyor bir türlü bana beni,
Geri vermiyor ki geri,
Alıp gideyim tekrar ondan eski kendimi...

Bu yüzden gözlerimi karartıp bir bilinmezliğe gitmeyi yeğliyorum
Son çare ölüme bir ömrü-iflas bileti kestirmek istiyorum
Ve bu dünyadan ayrılan tüm eski dostlara şöyle sesleniyorum ;
"Bekleyin beni ey eski dostlar !
Bekleyin beni garipler mezarlığın da sizlere diyorum ?
Ölüm nikahıma sizleri davet için yanınıza geliyorum !!!..."



...İ.Hakkı Gürcanok...

10 / Şubat / ADANA