Üşüyor yüreğim sensizlikte

yüreğinde titrer oldu ellerim

Uzat ellerini sevgili uzat

Hadi çık/gel isyan kokan Süleymaniye gecelerinde

Avuçlarının ayasına al yüreğimi/ sakla

Kurşunlar gölgesinde bırakma…



Kapandı benliğimin kepenkleri hadi bir dokun Nevroz akşamında

Hadi baharları getir upuzun vadilerden dağların duruklarında,

Kanatların çırpınsın özgürlüğe susamış bedenime sevgili…

“baharlar hep eski sevgilileri anımsatır” derdi ya şair,

Ne doğru bir kelam sevgili

Men/dilimde biriken gözyaşlar/sözler/ hep seni arıyor.

Neredesin sevgili…

Ahh sevgili

Filistin’de bir direnişçi oluyorum bazen

Bazen Kızıltepe’de 13 kurşunla “uğur”lanan

Bazen kör avcılar tarafından parçalanan bir yavru “ceylan“

Hepsinde birer masum çocuk oluyorum sana sevgili…



Bitmek tükenmek bilemeyen senli günlerimdeyim şimdi,

Kapının ardı kaos

Ve

Sürgünlüklerle dolu bir evren var dışarda,

Her sokak ucunda bir aşkın casusu durur

Elleri tetikte duran bir katil çıkar karşıma,

Yüreğimin masumiyeti yansır yüzüne katilin,

Yokluğunun ağırlığı çöker üstüme

Bir denizi andırır aşkın

Kahreden bir dalga gibi kudurur sözlerin

Şimdi gidersen yetimliğim üşür/titrerim…


Bir annenin çığlığı gibi inliyor sevdan ruhumda,

Çatlamış dudaklarımda yanıp yanıp kül olan cıgaraları,

Bir bir söndürüyorum bir ezginin son nakaratında,

Şimdi bu durmadan yağan yağmurun altında

Yasaklanan yok sayılan bir dilde

Avazımın çıktığı kadar haykırmak istiyorum sana:

Ez je te hezdıkem evindara min….

Salih DURMUŞ