Yaz yağmurlarından arta kalan bir ebemkuşağı altında
duaya duran ümit dolu eller uzanır semaya

Kirlenmiş karalanmış sayfaları üfürmekle mi temizleyeceksin

Hayret

Dokundur lisanını duayı aşka
utangaç bakışlarından süzülsün alevlere perde akışlar
Yakar mı ateş nedamet ile zaten kavrulan bakışları

Nasıl bir dünya çiğ insanların elinde ekmek arası hayat
kırıntılarla beslenen serçeler gibi ürkek uçuşlarım

Sessizlik ruhumu okşayan bir meltem esintisi gibi

Ölüm mü bu yürüyüş?

Seyyarelerin nuru
vesvese fısıltılarını silip geçer

Yürek döküntülerini süpürür rüzgarlar

Af kapısına dokundur günahkar hallerini
boynu bükük

Açılır gecenin gizinde perdeler
sırlar çözülürken aynalara yansır
temiz sözler

Ölmeden ölmeyi seversin
okşar tenini gül kokulu iklimler

Yükselirken ruhun vakit ikindi
temaşa ederken batan güneşi
umut ufukta doğar aç gözünü

Yumma gözlerini dökülür kirpiklerden ağıt
basiretin toprağa eğilirken zerreleşirsin

Özlemle kavuşursun türaba
bak ayağının altında ezilirken
elem duymuş muydu toprak

Nöbet sırası şimdi sende
haydi tebessümle öp toprağı sür alnını secdeye...