Seninle,sensiz yaşıyorum sabır taşını çatlatırcasına
Hem varsın,hem kaf dağının ardındasın ulaşılmaz
Ey; yar dediğim,Yaradan’ın gönlüme kattığı peri
Masallarda yaşıyorum seni,bir var,bir yoksun kavuşulmaz
Gecelerimin hüzünlü sevinci,gözümün buğulu feri
Ne yapsam bilmem ki gönlüne girsem
Ne yapsam ki,seni kendine getirsem...


Hem seninleyim,hem hasretinle yanıyorum her gece
Hayalimde, uyuyorsun yanımda huzurlu,mışıl mışıl
Kıyamıyor titreyen ellerim saçlarını okşamaya
Seviyorum seni gözlerimle incitmeden sessiz sessiz
Gözlerimi açıyorum yine yoksun,sevdam firari
Sonra kalemim yoldaşım oluyor,seni yazıyor hece hece
Yine yapayalnız kalıyorum kendimle ve hüzünlü sevincimle
Bilmem ki,nasıl başa çıkarım yokluğunla,seninle…


Yaşıyorum sensizliği seninle
Ah birde başını çevirip baksan hep sana çevrili yüzüme
Kendini görsen gözlerimde büyüttüğüm deryayı
Girerdin gözlerime,sen ben olurduk okyanusçasına
Yüreğime taht kurardın çıkmamak üzere mahşere kadar
Ah birde kulak versen sana nağmeler söyleyen sözüme
Bir ömür boyu verirdin o güzel yüreğini yüreğime
Ne yapsam bilmiyorum?
Ne yapsam da seni mahşere kadar alsam yüreğime…

AHMET MORAN