/ölümden vazgeçme mi beklemeyin benden
benim yaşamak için tek umudum o çünkü /





İnkâr gibi g/özleyip
İman gibi sevdim hep



Birazdan dökülür gece biriken çocuk yanlarım
Ve suya düşer yüzüm
Bozulur resmim fersiz bir rüzgâr değince içime



Gün dudaklarını ıslarken maviler u-yandığında
Ateş üstünde çay donar
Dudağımızda aşk
Dem tutar hüzün yar



Kahvaltı masamda solgun bir menekşe uyanır
Ellerimde kokun var
Fincanımda şeker erir
Tatsız bir kaşık melodisi ile
Azalır hayatın rengi böyle
Gözlerime dalgınlık hâkimdir
Ha geldi ha gelecek beklentisi bir de
Leyleklerin dönmediği baharın




Suya düşen bir cemre
Elleri boynumda esneyen yaşam
Çıt kırıldı hayatlar içinde
Vuslatın gölgesi dahi yok
Serçe parmak küs işte
Hangi takvime sarılayım söyle
Ki cennet çok uzak uzak
Sende öyle
Ateş bu günler bize



Kapı gıcırtısı bir yorgunluk
Vakit öğlen
Sırtımda morfin yemiş bir karınca sıcağı
Ellerim temmuz tadı bir telaş
Asırlara taşınan bir masalım
S/olgun ve salaş



Seni su gibi beklerken
Cehennemi inkâr ettim yanmaya münhasır
Kabulümdü o aşka kanmak
Ve aç susuz anmak seni
Aramak cennet gibi



Kıblesini şaştığım ibadetlerde
Kanma tenime düşünce
Yanma benden geçince



Ben değildim
Biz değildi
O olmadı yaşayan
Eklerle bağlanmışken bir birine yaşam
Ölümdü bize ulaşan



Bu gün doğum günüm
Sonsuza uyu sevgilim…








MHD