toplumu topal ayağıma zincirledim
sürttükçe yırtıldı suretleri kalıcı bir çizgi ile
ağlamak
çare gibi gözükse de eski çağın felsefesinde
şimdi çürüdü kokusu burun yakıyor
ey ahali
duyun ya da duymayın umrumda değil
farkımı farklı yaptım bu sefer eşi yok nesli tükendi



siz fiskos canavarları
kişiliğin nabzı can çekişirken nerdeydiniz/?
demir pencereler arkasından kulağıma iliştiniz
kadın
erkek namusu önsöz olarak attınız önüme
oysa namus iki bacak arası değil
ruhun ikliminde gizlidir bilmediniz



evet
sevdim erkeğin efendisi gibi gördüm onu
iliğime kadar çektim sıcak soğuk arası suyunu
asla
ailesel bir düşün içine sokulmadı yürek
olmazdı
olamazdı yanılgı saklanbaçı seçmez her zaman



dört duvar kireç gibi sanki
akıyor göğsüme
heykel vari taş kesiyor beden
sokağın kedisi bile cam kenarıma yaklaşmıyor
sende mi küstün mırnav
hadi
onlar kör
onlar cahil aşkın el yazısına
hani bir kase sütün kırk yıl hatrı vardı aramızda



yarışın sonucu belli
sakın üstünüze alınmayın galibiyeti
siz doğarken değil
yaşam için de bittiniz yavaş yavaş çöktünüz
bazı insanlar meyva sepetinde bozuk elma olmayı seçer
şimdi tüm koşullar bana ait
niyet çekip gitmek değil kök salmak kasabanıza
konuşun
susmayın dilin kemiği yok ki
eğer tek damla yaş akarsa bakıştan işte o zaman vurun
şakağın ortasından...





lamour