ÇARESİZCE SEVMEK
şu evren bir beni senden etse kahır içinde olmama yetmezmi
sensizliğin denizinde ala bora olmak cehenem değil mi
gün doğumunda yaşanan İlkbahar gibi yanağın karanfil içinde
göz perdesine süzülmüş hayatın dıramı kirpiğin ıslak
hayatın zehri süzülmüş yanağında acısı atom çekirdeği
bedenin dağlarında volkan patlıyor kıp kırımız kan dudak
arıyor gözlerin son tüten ocağı nafile ufuk çekmiş rerstini

çekilmiş gök yüzü bulut perdesini sensiz karayı içtim bilesin
ah sensiz nasıl gülerim,ağlıyor saniye saniye tıpkı bulut gözlerim,
sağnaklarım sel organlarım toprak karma karışık düşcem
çözümsüz bir yoldayım
umud arıyor yüreğim aşk bir milyon kilometre uzakta,
feryad ediyor talihim hasrete kader çıkmazında
sarp kayalara vurmuş baharım yaz güneşi içinde kış
solgun parmaklarım dokunmuyor çiçeğin yaprağına

geçiyor ruhunun içinden aşk deryası ,
tufana tulmuşum engelli dağları aşamıyorum
incecik parmak uçların değip gideli gövdeme,
hasret yangın içinde viran oldum senden ayrı kalalı

bu kalp aşk yoluna düşeli her gün sancılı gövdem,

aşkın rüzgarında salıncak gibi süzülür kopar tek tek ipi sevdanın
bir tohum gibi fışkırır topraktan aşk kuçağına
kıp kırmızı bir güldür dudağna değen tenimden
pınar gibi akar aşk deryasına gözlerin
fırtına kopar bedenimde her gün düşman olurum gurbete,

bunca zaman geçti bitti ay gün seneler gel dokun tenime,
yak çıra gibi kollarında ölmeden senin mabedine gireceğim

irfan KÖKTEN