Kendime suçüstüyüm…

Dizelerde büyütüyorum seni
Şiirlerde yıllandırıyorum
Bir perçem adaçayı oluyorsun dudaklarımda
Bir perçem nazlı kekik
Ve bayram sabahı coşkusu yaşıyorum
Her uyanışımda sende…

Kendime suçüstüyüm…

Çanlar seni çalıyor
Ayakkabılarının tıkırtısında buluyorum cismini
İsmini ezberletiyorum ezan çiçeklerine...
Dudaklarımın kenarından taşıyor kelimeler
Kalemim dayanamıyor duygularıma
Bir mürekkep lekesi oluyorum
Senin kar beyazı sayfanda…

Kendime suçüstüyüm…

Sende kimliksizleşiyor varlığım
Kendime suikastlar düzenliyorum yerli yersiz
Hüzün istasyonumdan uğurluyorum seni her gün
Ben sen de yamalı bir sevda
Sen benden habersiz…

Kendime suçüstüyüm…

Hücrelerime kaçmış tebessümlerin
Seni sevmesi koşuluyla
Şartlı salıveriyorum benliğimi
Acemi bir ip cambazı gibi düşüyorum avuçlarına
Örgü yumağına dolanmış bir düğüm gibiyim
Beni içinde çözümle hadi
Beni kendinde hapset…

Kendime suçüstüyüm…

Kendi limanlarımı bombalıyorum sensizken
Gemici fenerlerim yetmiyor önümü aydınlatmaya
İçimdeki antika saatler seni gösteriyor
Ben hep sana geç kalıyorum
Henüz fragman kısmındasın duygularımın
Girince derinine sana benden bir can yeleği gerekecek…

Kendime suçüstüyüm…

Bozlaklarıma üşüşen küsüşler biriktiriyorum sana
Seni içimden kıskanıyorum
Kendime kâr sayıyorum sana hapsettiğim dizelerimi
Gözlerim gözlerine borçlu kalıyor seni görünce…

Sen gönül salıncağımda sallanan
Minnacık bir kız çocuğusun
Uykusuz gecelerimin sabahındaki uyku mahmurluğumsun
Kendime yoldaş edindiğim sigaramsın yalnızlığımda
Ben yudum yudum seni içiyorum
Sen her nefeste beni öldürüyorsun…

Kendime suçüstüyüm…

Senin gölgende kayboluyor suretim
Seni soluyorum ardından
Ve yeniden var oluyorum hayata
Tekir bir kedi oluyorum kimi zaman
Dizlerinde dalmayı bekliyorum
En tenha uykulara…

Hadi doğur beni erik kurusu gözlerinden
Yüreğinin derinliklerinde iklimle
Yıldızların kıyısında tut ellerimden
Devrana dokuyalım masalımızı…

İki kişilik olsun bizim sorgu masamız
Tek sevapta birleşelim yan yana
Senin en sustuğun yerden öpeyim ben
Çift kişilik bir name olsun duygularımız…

Kendime suçüstüyüm…

Solgun bir mendil kuytusunda telaş içinde
Söyleyemediğim tüm kelimelerim
Yaman yitiyor tükenişlerim
Ve ben arşa taç yapıyorum ismini…

Sensizlik bir buket gurbet
Bir hançer yarası gizli vedalarım
Sürgülerini açtım gönlümün kapılarının
Sevdamı mühür yaptım benliğine…

Bu gece beni ört üstüne
Hayata bende yeşer
Kirpiklerinden süzüleyim yanaklarına
Bir iz olayım en masum hayallerinde…

Kendime suçüstüyüm…

Töre artığı küçük bir kentte
Kanıksanmış tuhaflıkların orta yerinde
Yasa dışı sevişler yetiştiriyorum sana
Rengârenk yarınlar peyda ediyorum ikimize
Ellerimle derliyorum umut papatyalarımı…

Bir bağlamanın telleri arasında raks eden
Telaşlı bir mızrap gibi duygularım
Dalgakıranlarım muzdarip dalgalarından
Şiirlerim kangrene kesiyor
Seni iliştiriyorum yamalı düşlerime…

Kendime suçüstüyüm…

Tüm zarafetiyle bir kadeh balığı oluyorsun simamda
Sevecen bir teselli oluyorum
Seni hissedince ruhumda
Yadsınamaz bir avuntu vuku buluyorum
Senin eşsiz derinliğimde…

Kendime suçüstüyüm…

Yüksek promil aşığım sana!

Ulaşmama ramak kalmış
Dokunmak için tutuşuyorum
Dokunamıyor ölüyorum...

Kendime suçüstüyüm…

[Mustafa Viá] - 2010