sessiz bir şehrin çığlığıyla karşıladın beni izmir..unutmak istediğim ne varsa bir bir hatırlatır gibiydin ama korkmadım çünkü özlediğim o kadar şey varki sende!! o deniz kokun sokakların o tatlı tatlı esen imbat’ın caddelernde yürümeyi yağmurunda ıslanmayı özlemişim saflğlnı beni güçlü göstermeni dimdik ayakta tutmanı özlemişim...kasımdı aylardan yine kasımdaydık.çekerken o kokunu ihanetin aklımdaydı beni hapsettiğin o kutsal mabette yıllanmış bir şarap kadar kadındım halbuki.haketmedim ben bunları desemde haketmeyen senmişsin beni sadece.afetmek şimdilerde ise bir ölüm zor bir ayrılık kadar acı.her gece kınından çekilmiş bir kılıç kadar keskin ve ürkütücü.Yok cesaretim unutmaya üzgünüm eski sevgili acısada yüreğim mecburum gitmeye masum değilsin o eski saflığın yok işte.bir şehir kadar gösterişli gururuma lanet okuyorum.olmasydı acaba affedebilirmiydim bilmiyorum eskiden sana yazılan şarkılar şimdilerde başkası için dinleniyor.yalvarmanın ağlamanın anlamı yok . başka ten başka nefes sevilmek zorunda....