İnan..
Senden vazgeçmek hiç de kolay olmadı benim için.
En çok gizli saklı bakışlarımda adımı bile unutturan gözlerin zorladı beni,
birde güldüğün anki o tatlı hâlin..

Filizlenmeye başlayan aşk’a, direnmediğimi düşünme ne olur..
Her şey senin iyiliğin içindi ama,
sana daha güzel bir hayat sunabilmek için.
Düşün,
seni sevmekten bile vazgeçtim; seni sevdiğim için.
Paradoks’um biliyorum, aklın; okşayamadığım saçların kadar karışık şimdi.
Ah be küçüğüm..
Hani derler ya sen daha iyilerine layıksın,
küçücük kulaklarından öpen kanat hışırtılarını dinle meleklerin;
kıskanmam, seni sadece onlar sevsin.
Sandığın kadar masum biri değilim,
"hiçkimse masum değildir zaten"
bunu bana sen dedin..
Nasılım ?
Son zamanlarda seni umursadım bile değil mi ?
Gülümsediğinde anlamsız mutluluklarım olduğu hâlde içimde,
tebessüm dahi etmedim.
Kanadım boyuna,
sırtımdaki dost bıçakları çıkarıp senli hayallerimin kanatlarını kestim.
Ciddi ve çok soğuk davrandım sana; üstelik isteyerek,
üşümedin ama değil mi ?
İtiraf etmeliyim; bu hâlimi hiç sevmedim.
Sonuçta; en son attığın mesaja bile cevap vermedim unutma,
oysa ne çok sevinirdim..

Gözyaşlarını görmedim ben senin,
açıkcası dayanamazdım da;
duygusalım biraz bilirsin..
Ağlarken görseydim seni,
yemin ederim ki intihar ederdim.
Gençliğim eskidi; hayattan bezdim.
Bilmiyorsun ki, mutluluğuma değil intiharıma sebep olacaksın üzülerek.
Gözyaşlarına değerdi yine de eminim,
keşke ellerim gözlerinle öpüşebilseydi; gözyaşlarını bir bahaneyle silerek.
Yanımda ağlamadın ki,
kıskancımdan yanaklarını bile öptürmedim gözyaşlarına.
Bu yüzden hiç üzmedim, ağlatmadım seni.
Hatta durduk yere gülümse diyen bendim sana.
Unuttun mu ?
Hatırla..

Ellerine dokunmadım,
ellerime dokunmadın.
Hiç çarpışmadı ki ellerimiz beraber yürüdüğümüz herhangi bir yolda,
hiç göz göze daha gelmedik tesadüfen bir bakışda.
En çok ona yandım,
yani sana..

Senden vazgeçmek kolay olmadı,
anla..

Ahmet Kastancı