Ahmet İsvan
1 mayıs 1977’de
taksim meydanında
kürsünün hemen yanında
o korkunç olaylar sırasında
kurşunla
kolundan yaralanmıştı
sosyal demokratlardandı
ve adam gibi adamdı.
biraz sonra sekreter
Müslüm dedeyi çağırdı
başkanımız toplantıda
uzun sürebilir
sen şimdi git amca
başka bir günde gel
belki o zaman seninle görüşebilir.
kızım, dedi Müslüm dede
ben bu yaşımda
düşmüşüm zaten buralara
ne yol bilirim ne iz
bir daha buralara gelemem
beklerim burada ne kadar derseniz
varsın toplantısı olsun
zararı yok
hem benim içecek suyum da vaktim de çok

sekreter kız sesini yükseltti
amca lütfen çıkar mısın, dedi.
Müslüm dede,
çok üzüldü sekreterin bu çıkışına
eski günleri
muhtarlık zamanları geldi aklına
ve diklenerek sekreterin bakışına
bana bak, dedi
sen kimi nerden kovuyorsun
benim gibi yaşlı bir adama
bu memlekete yıllarca hizmet etmiş dedene
böyle bağırıp çağırma hakkını
nerden alıyorsun?
ve Müslüm dede
makama açılan kapının önünde
çöküverdi yere.
işte burada bekleyeceğim
ve başkanla da görüşeceğim.
sekreter kız
telefonla zabıtayı çağırdı
az sonra iki zabıta eri gelip
Müslüm dedeyi
yaka paça yerinden kaldırdı.
gürültüyü duyan Ahmet İsvan
kapıya geldi
yaşlı müslüm dedeyi
iki zabıtanın kolları arasında görünce
ne yapıyorsunuz evladım, dedi.
bırakın, bırakın bey efendiyi.
yanlarına gelerek
elini Müslüm dedenin omzuna koydu
hayrola amca, derdin nedir, diye sordu.
su, su istiyoruz,
hay allah,
kızım amcamıza bir bardak su getirin bakalım
gel amca, şöyle geç de
seninle biraz konuşalım.
kimsin, nesin, niçin geldin buraya?
Müslüm dede, hemen girdi araya
sayın başkanım,
bizim gençlerden duyarım seni
çok muhterem birisin
fakirin dostu
ezilenin yanındasın
koskoca istanbul’u yönetirsin
ama kusura bakma da başkanım
Kerbela’yı bilmezsin, görmezsin.
Ahmet İsvan,
gülümsedi Müslüm dedeye.
amaca, sen nerelisin,
hangi Kerbela
hangi gençlerden söz edersin, dedi.
bizim mahalle
1 mayıs mahallesi
susuzluk kavuruyor herkesi
biz de bu memleketin vatandaşıyız
biz de Cumhuriyet’ten
biz de Atatürk’ten yanayız
toplanmışız ordan buradan
gelip dolmuşuz oraya
herkes aşının
herkes işinin
herkes geçiminin kavgasında
açlığa dayanırız da
susuzluğa asla
bir çare bulun
parmak basın bu yaraya.

analdım, dedi Ahmet İsvan
getirilen bir bardak suyu ikram etti
sonra da
bak, amcacığım, dedi
1 mayıs mahallesinin
resmiyette bir adı bile yok
üstelik orası kadıköy belediyesi
sınırları içinde
yani size suyu
Kadıköy Belediyesi vermeli
ama bilmiyorum ki ne demeli
ben daha önce gençlere söz vermiştim
doğrusu bu kadar zaman
Kadıköy Belediyesi’ni beklemiştim
ama sen tasalanma amcacığım
orası Kerbela olmayacak
sana söz veriyorum
yakında sularınız akacak
hemen bugün talimat vereceğim
yarın bir ekibimi oraya göndereceğim
ama bu işler bu kadar kolay değil
mahallenizin henüz bir imar planı bile yok
bu yüzden de
şimdilik mahallenin birkaç yerinde
ortak çeşmeleriniz olacak
su ihtiyacınız
bu çeşmelerden karşılanacak
imar planı yapılınca da
sularınız evlerinize bağlanacak.
tamam mı amcacığım
başka bir isteğin var mı? dedi gülümseyerek.

öyle bir hayırlı haber verdin ki bana
ömür boyu minnettarım sana
allah başarılarını daim etsin
ve başımızdan eksik etmesin
yalnız bir mesele daha var…

nedir amca, dedi Ahmet İsvan

ben şimdi 1 mayıs mahallesi’ne gideceğim
ama yolu bilmiyorum
torunum tarif etti ama
kaybolmaktan korkuyorum
uzak değilse eğer
birini katsanız yanıma diyorum.

hiç merak etme amca,
oraya kadar bıraktırırım seni
ve zabıta memurunu çağırıp
amcamızı 1 mayıs mahallesi’ne bırakın, dedi.

Müslüm dede arabada
iki zabıta memuru yanında
belediye arabasıyla
mahallede görününce
herkes şaşırıp kaldı.
Müslüm dede
komite binasının önünde
arabadan indi
hızla içeriye girip oradakilere
yarın gelip mahalle çeşmelerini yapacaklar, dedi.
gençler
anlayıp dinledikten sonra
sevinçten
mutluluktan
gururla Müslüm dedeye sarılıp tebrik ettiler.

Balcı’nın oğlu Seyit
babasına söz vermişti
biliyordu
lisenin bu son sınıfını
çok çalışıp başarmak istiyordu
bunun için de
dernekten biraz uzaklaşmak
ve Üniversite sınavına hazırlanmak için
eve kapandı
ama yine de
her gün
her şehirde
her köyde
her mahallede
yaşananlara
öldürülen canlara
katledilen yoldaşlara
kayıtsız kalmadı
yoldaşları kendisini çağırmadan daha
üzerine düşen görevi yapmak için
oradaydı.
Daha bir hafta önce
Ankara’nın göbeğinde
ülkücü faşistler
bir öğrenci evine baskın vermiş
yedi genç insanı öldürmüştü
ve birileri
ve birilerinin kanlı elleri
bu kargaşa bitmesin diye
şimdi de mezhep savaşını başlattılar
ve Maraş’ı kana buladılar
bunun için de
1 Mayıs mahallesinde
Maraş olaylarını kınama yürüyüşü vardı
Malatlyalı Esma
bu yürüyüşe
balcı’nın oğlu Seyit’i de çağırdı
Orada
yürüyüş başlamadan önce
Seyit.
Müslüm dedenin yanına uğradı
ama onu evde bulamadı
kapı açıktı
ve kimseler yoktu
Seyit, heyecanlanıp korktu
sağa sola koştururken
Müslüm dedeyi
evin arkasındaki yamaçta
bir taşın üzerinde otururken buldu
dede,
Kapının önünde neden oturmuyorsun dedi
Merak etme, dikkat ediyorum
kapının önünde oturunca sıkılıyorum
oradan bir yer görünmüyor
gel bak buraya
buradan şu tepeyi seyrediyorum
köydeki kadar güzel olmasa da
tepe diye seviyorum
ben sıkıldım artık be oğul
kulağım
çeşmelerden gelecek su sesinde
ama akmıyor
memleketi özledim, boş ver diyorum
ama aklımdan çıkmıyor
bu bizim kaderimiz mi be oğul
her yerden kovulduk
ezilen biz
hor görülen biz
çile çeken biz
öldürülen yine biziz
baksana Maraş’a neler etmişler
bizimkilerden onlarcasını öldürmüşler
dayanacak gücüm yok atık
ne yurtsuzluğa
ne de bu Kerbela’daki susuzluğa
sular akacak diyorlar
bunun için de muslukları açık tutuyorlar
ama
ne gelen var ne giden…


DEVAM EDECEK...