BİR ÇÖP SEVDASI İŞTE DÜŞLERİM

Güneş erken doğar benim mahalleme
Güne merhaba demek bile zor
Labirent sokaklardadır ekmek kavgası
... Gün eşit kılar geceyi de bize

Sen alışmışsın saçlarına yıldızlar takmaya
Bilirim hakkın yok bizden ayrı bakmaya
Gözlerine bakışım suskunluğum olsa da
Bu şehrin hikayesidir anlattığım sana

Belki ellerim cebimde bir şehir düşlüyordum
Sen kaldırımdan binlerce kez geçiyordun
Kim bilir sende ekmekğini düşlüyordun
Bir çöpün hududunu geçmedi gidişin

Hatıralara batmış eski bir koltuk
Ne çok bakan olmuştu onada belki
Ben bile almak için düşündüysem de
Kıymetini bilen sen oldun o gün

Tebessümle bakıp ta sorarken bana
Bağışladım düşüncemi bakarken sana
Kıymetini bilene her şey feda dünyada
Yüreğini yansıtmıştın mağrur bakışlarına

Bir çay tadında olurken veda sohbetin
Gitmek suskunluk tu isteksiz gidişim
İçimde kalırken saklı düşlerim
Bir çöp sevdası işte benim düşlerim

SOKAK ŞAİRİ