0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
Okunma
kışkırt yaban atlarını, kışkırt,
dionysos!..’ dediler
uzat aşkları ordan, orda fener,
kayalar, gelirdi...
kim kalbini sana yedirdi?
her şey bir’di o zaman: atlar, logos
tek olan biz’dik, çayırlar-
sa başta sessizlikten doğma silenos
ve birlikte çiğ yenen günler...
yapraklar, yağmurun teniyse eğer
sen o yaprağa beden-
sin ve tek değilsin: anababis, onbinler!..
giderek kim neyi eksik gördüyse
onu bütünler... gibisin: bir tören!..
şimdi sulara gizlen ve göç,
onlarla beraber
kül parmaklı akşam dokunurdu sana
özenle... ve yer yer
insanlar küldendiler... diye söyledim
ben hangi yolcuyu izleyen gemilerdim
ve neden
hep söylen’dim, hep söylendim, hep söylen?
‘kışkırt yaban atlarını, kışkırt,
dionysos!..’ dediler
