0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
Okunma
Zaman iyice alçaldı... aşklar
görünür oldular ve ’mazi kalbimde yara...’
o konak, yıkık, harap, anımsıyorum,
bulutlar ağır ağır inerdi odalara...
beklerdim, aşklar birer türküydü!
bir kızak, sanki saplanmış kara;
hiç bir şey kımıldamaz, öyle dururdu,
annemsi bir sessizlik çökmüş duvara...
o konakta herkes, büyük aile,
koştururdu, yazlar sanki bir sara
nöbeti gibi yaşanır, bir çırpınıştır
çocukluk, orada, boş akşamlara.
