Sallanan beşikteydi seni özlemeli düşlerim
ninnilerine karışırdı yazdığım şiirlerim
umudu ana sütü yapıp yapıp yokluğunu emzirmelerim
senden habersizdi seni bütmelerim
belki küçüktü seni sevmelerim
sen büyüdükçe ben küçülürdüm

kimi zaman dumanından çıkardın kısa kalırdın sigaram
sen dumana karışırdın süzülürken boşluğa
halkalı dumandı hep senin beni düşünmelerin
benim seni ciğerime çekmelerim
dolan kültablasına biriktirdiklerimdi seni çoğalttıklarım

bir de baharlarım vardı mayısta açardı
kiraz çiçeklerim çifli açardı hep
sen küpe yapardın ben kulağından öperdim sen bilmezdin
düşlerinden uçurtma yapardım yırtmadan
sen göğe yükselirken ben aşağıdan sana bakardım
uçurtmalarım nedense kiraz çiçeklerine takılırdı
üzülmezdim
seni sana kavuşturdum diye sevinirdim keyf ederdim
üzülürdüm de seni az gökte gördüğüme

bir de kışlarım vardı karlar gibi avuçlarıma yağan
sonrası sonra ellerimde eriyen
lapa lapa yağardın sen üstüme hep
senden kardan kadınlar yapar gizliden öperdim
ben yine senin tanelerini birleştiridim diye sevinirdim
üzülmezdim
hemde hiç..

ben toprak olurdum
sen eriyen kar tanelerim kardan yaptığım kadınım
erirken sen
düşlerin toprağıma karışır sevinirim
sonrası hep sen olursun
sen kiraz çiçekleri
köklerini besleyen toprak olmuş bir ben
bir ben büyütürüm ikili açan çiçeklerini
biri sen biri ben kulaklarını öperim hep gizlice
seni öylesine içimde büyütürüm
kiraz çiçeklerim içimde büyüttüklerim...




"mevsimler içimizde değilmidir yazken kış, kışken bahar olan..İçimizde değilmidir ki kışı bahar gördüklerimiz,içimizde büyüttüklerimiz..."