Serin serin esen deli rüzgar

Oradan oraya savuruyor saçlarımı

Gücüne aldanıp açtım iki yana kollarımı

Ortamın büyüsüne kapıldıkça iyice yaklaştım denize

O an yüzümde hissettim azgın dalgaları



Hırçın Karadeniz kim bilir ne kadar derin

Emin ol şu sarp kayalıklardan daha cesaretli yüreğim

Kırılgan göründüğüme aldanma

Bir o kadar asi benliğim



Ürperiyorum, aklıma yine sen geldin

Hızlı hızlı atmaya başladı kalbim

Unutmaya çalıştıkça daha çok bağlanıyor gibiyim

Ne olur kurtar beni bu dayanılmaz girdaptan

İnan çok çaresizim



Sonumuzu düşünürken yanıp sönen Rumeli Feneri’ne takıldı gözlerim

Tepesine çıkınca iyice yalnız olduğumu hissettim

Ruhumu rahatlatmak için başladım ağlamaya

Avazım çıktığı kadar bağırmaya

Anla artık, umut etmekten tükendim



Nihayet ağlarını hazırladı balıkçılar

Birazdan ’vira bismillah’ deyip denize açılacaklar

Hani ’terk etmem lazım bu şehri’ demiştim ya

Sanırım vakti geldi, bir hüzün günü daha kararırken

Bu kez arabama değil, gemiye biniyorum

Ancak nereye gideceğimi ben de bilmiyorum

Sadece yüreğimin sesine kulak veriyorum

İçim rahat, biliyorum ki bekleyenlerim var

Bak nasıl da sabırsızlanıyor özgür martılar, korkusuz balıklar...

Onlar senin gibi günlük değil, senelerdir yolumu gözlüyorlar...

GÖKSEL ÇAKIR

19 EYLÜL 2011