Sen gittikten sonra, gelmedin ya geri
"Beni bende demen , bende değilem"
Üç farklı Onur oldum Onur’dan içeri.
Bazen huysuz , bazen şair , bazen neşeli
Bir Onur var
Ne dışı belli ne içi
Ne aklından bir şey çıkar, ne bir şey girer aklından içeri.

Sen her zaman güzel , her zaman cesur
Her zaman havalı
Bir sen daha vardın bü üçünden içeri,
Sen her zaman sevdalıydın
Aşka sevdalı...

Üç farkı huyum vardır benim
Hepsi birbirinden içeri...
Bazen;
Ağlaya ağlaya gelişimiz
Gülüşümüzdür bizim.
Yarin soğuk bakışı
Ateşimizdir bizim.
Bazen sinirlenip, huysuzlanınca,
Kapıyı çarpıp çıkışımız
Dönüşümüzdür bizim.

Üç farkı neşem yok ki benim.
Tk ve tek neşem
Sendin benim.
Diğer zamanlar ancak görünürüm neşeli
Ama yüreğim her zaman endişeli...
Sen gittikten sonra, neşeli kalan tek şeyim
Ne bu gözler, ne bu dudaklar, ne de bu sesim
Neşeli kalan tek şeyim
Seni bekleme hevesim.

Üç farklı şair gibiyim
Kimi zamanda
Üç farkı ilham perileri
Dolaşır etrafımda.
Bazen yazmak istedim
Çıkıp gidişini
Bazen yazmak isterim
Dönüp geri gelişini
Bazen oturupta yazdım sana dua edişimi.
Ah! Bu şairliğin gözü kör olsun
Sadece yazmakta kalıyor
Her işi.
Ama ne sen yazmakla bitersin
Ne de ben yazmakla bitiririm
Senin gibi birisini.
İnşallah bir gün geri dönüp
Seçersin ÜÇ Onur’dan birisini...

Sen daha gitmeden önce
Bitirmiştim sözlerimi...
Gitmeden önceki son sözün
Titretmişti dizlerimi...
Son kez güzelce süzerken
Gözlerim gözlerini
Tutup ellerinden , gözlerini kapatıp
Büyük bir şehvetle sana
Giderken koyduğum son buse varya,
Üç farkı anda , üç farkı yerde
Üç farkı öpücük gibi geldi bana