Ey gönül nicedir çektiğin elem?
İsyankâr hallerin hiç de hoş değil.
Gel otur yanıma bir iki kelâm,
Edeyim, anlarsın dünya boş değil.

Gökyüzü kararır, ağlar ahından,
Ne muttan geçersin, ne de vahından,
Terket vesveseyi, çık cenahından,
Herkesin derdi var, kimse kuş değil.

Düşersin peşine olmaz işlerin,
Avutmuyor sahte menevişlerin,
Kısacık ömründe, bitmez düşlerin,
Fıtratın gereği gösteriş değil.

Hayat oyununu samimi oyna,
Mevlâ’nın doyumsuz aşkıyla kayna,
Sırlarını saklar, sırlıdır ayna,
İnsanlığın özü gözle kaş değil.

Kapılma iblisin galeyanına,
Anayoldan sapıp tali yönüne,
Ağlarsın, yaşların düşer önüne,
Selâmete varmak asla düş değil.

Bilmediğin yollar döşeliyse taş,
Gitme; gözlerinden dökülmesin yaş,
Hakk’tan başkasına eğilen bir baş,
’O’nun nazarında akil baş değil.

Bunca bol ganimet, sunulmuş iken,
Bedelsiz önüne konulmuş iken,
Çiçeği bırakıp yolarsın diken,
Bu tezatlık niye? Olur iş değil.


Şiirlerin Ziyası
7 şubat 2012
trabzon