Beyaz şarkılarımın kadını
Dudaklarının arasında geziniyor hoşgörü
Vahdetle yeşeriyor filizsi umut
Üç minik yürekle beraber
İzzetli hicretlere yelken açıyor konut


Tebessümün edâlı nergisler kadar güzel
Bakışların lezîze mehtaplar kadar özel
Seslenişin selmîn notalara mutluluk eker
Hicrânsı dertleri kovalıyorsun dışarıya
Yağmursu ellerinle teker teker


Zülâl kuşlar konuyor pencerelerimize
Koyu bir muhabbet başlıyor çay kahve demlenerek
Onlarla da paylaşıyorsun aşını
Paylaştıkça büyüyor huzurumuz
Ne korkumuz kalıyor ne de kuruntumuz

Sen inci seherlerde güneş gibi doğarken
Ben ilk cemrenin verdiği sevinçle haykırıyorum her ân
Hayata sarılıyorum ışığına tutunarak
Vefâmızı dârağacında boğamıyor zaman

Mâvi şiirlerimin kadını
Ne de olsa âsumandan aldım meşkûre aşkı
Her gece yıldız yıldız yağdırıyorum kentlerime
Adımın yanına yazıyorum adını

Teşekkürler
Mâvi şiirlerimin kadını…


(Atakum-Aralık /2010)

Dursun Tiftik