Kim ne derse desin
Ve hatta kinaye etmek için
futursuzca nefeslensin


Halimin
sefilliğine hükmetsin, hangi
sıfatı uygun görürse hiç çekinmesin


Yeter ki
nefsi ve hissi telakkiler
içinde bir emek sarfetmesin,
fikrini tefekkür ederek hasretsin


Evet,
ne edibim ve ne de şairin
aziz nefesinden kal eden zadeyim


Düşünmek için
ne kadar aciz olduğunun
farkına erişmiş bir nefesim


Sığ bir
izan ile halini serdetmeye
gayret gösteren bir kalb-i vakitim


Gönlü
umman misali rakseden
tefekkür ehlinin izlerini takip
etmeye çalışan bir divaneyim


Nazar etmekle,
fark etmenin farkını


Ruhun pervazlarında
hissetmeye talip bir çehrenin
ibretinden istifade etmeye
amede olan bir acizim


Ne kendi halinde
havlayan köğeğin ve ne de
miyavlayan kedinin dilini bilirim


Sanki sahrada
yalnızlığın hüznüyle yol arayan
bir abdiaciz olarak gayret eden bir fakirim


İhsan ve ihlas
adına ne kadar muhtaç halde
olduğunun hayıflığını
her lahzada hisseden bir kederim


Ne kadar
gamım varsa, hicran
her vakit gönül kapımı
aralayan bir hakikati kararsa


Onunla
hemhal içinde nefeslenen
miskinliğin ta kendisiyim


Ne vakit
pencere önünde nefeslensem


Her işittiğim
gök gürültisüyle yüreğimin
titrediğini hissedip, o zaman
gözlerimin yaşını silsem


Yerlerde
sürünen yaprağın,
camı okşayan yağmurun


Gökyüzünün
hüznünü aksettiren bulutun
serencamında ne kadar yalnızım


Naaşı
kalkmayı bekleyen bir kitabın,
ahdine kayıt kalan bin bir heyecanın


Hesap edilemeyen
her şarta ki iradey-i kararın
neticesine ne kadar muhtacım


Sessizce gözyaşlarım
yanaklarımdan süzülüyor


Nefesin müddeti
içinde ki mecalim her vakit
göçmenin eşiğinde umutla yetiniyor


Toprak ki
ne müşfik bir hakikat


Hak adına
ne müthiş bir nasihat, ruhumun
mahzunluğunu şehrediyor


Artık okunmaya
hasret halmış selalar


Ruhun
ve kalbin firkatinde
mahzun kalan aşktan söz ediyor




Mustafa CİLASUN