Çelik olsa sinirlerim patlardı
Sıkıntılar beni deli etti be
Sabır taşı bile olsa çatlardı
Ne çileymiş çekilmiyor yetti be

Mutluluklar bana nasip olmadı
Ömrüm geçti çilem yine dolmadı
Katlanmaktan başka çarem kalmadı
Ne felekmiş dertten derde itti be

Eşim dostum çekmedler nazımı
Zehrettiler baharımı yazımı
Karalamış sanki tanrı yazımı
Ne yazıymış anlamadım gitti be

Yıllar yılı hep aradım bir yoldaş
Bulamadım dertlerime hiç sırdaş
Denk gelmedi adam gibi arkadaş
Ne dostlukmuş herkes beni sattı be

Yenildim hep neye karşı durduysam
Borçlu çıktım kime hesap sorduysam
Çabalayıp ne kadar iş kurduysam
Ne düzenmiş yıl dolmadan battı be

Hayatımda şans kapımı çalmadı
Bedavadan iğnem dahi olmadı
Delik cebim bir gün bile dolmadı
Ne kısmetmiş ömür boyu yattı be

Yaşam boyu esir oldum paraya
Yetişmedi masraflara kiraya
Denk gelmedi hiçbir ayım bir aya
Ne hesapmış borcu borca kattı be

Kır başımda saçlar erken döküldü
Genç yaşımda bütün dişler söküldü
Kırkbeşimde belim bile büküldü
Ne bedenmiş her acıyı tattı be

Ayak topal görmez oldu gözlerim
Ağrılardan sızlar oldu dizlerim
Kimselere geçmez oldu sözlerim
Ne belaymış hepsi bana çattı be

Acılarda elime su dökülmez
Dert işlemiş ciğerime sökülmez
Bunca çile bir yürekte çekilmez
Ne yürekmiş yine iyi attı be

Yılmaz’ım ben yüreğimi dağladım
Hiç gülmedim senelerce ağladım
Gün görmedim hep karalar bağladım
Ne kadermiş koca ömür bitti be