Su çay olmadım diye sızım sızım sızılar.
Ateşle muhabbeti demliğe girmek için.
Suyun buğusu için yazılırken yazılar.
Okumayı sökmeye çalışmaz bardak niçin.


Suyun hasret bestesi demlikle semaverden.
Şınıgır şıngır dillenir kaşık bardak içinde.
Biliriz bu güzellik gelmiştir bize nerden.
İzi kalmış yıllardır kendinden sonra Çin’de.


Bazen fağfuri fincan bazen ince belli kız.
Porselenin sesini duymak için pür dikkat.
Olmasın bu muhabbet asla ağızda sakız.
Suyu çaya çevirmek ateşte yanan rikkat.


Çay bestesi dudağa sevgiliden yadigar.
Yudum yudum okunur ne ut ister ne de saz.
Dudaktaki kuruluk olur çaydanlığa ar.
Bardakta çay var ise vız gelir cana ayaz.


Bırak suyu çay olsun ay bardaklara dolsun.
Ateş özünü salsın dem kadem harmanlansın
Çayın rengini gören güllerin rengi solsun.
Sabah akşam çay içen hep bu son hâli ansın…
Ankara, 03.02.2012 İ.K