Hiçbir şey yerli yerinde değil bu akşam
dışarıda, geceye toz gibi dağılan sessiz bir yağmur
gökyüzünde, kanlı bir orak gibi arada bir görünen hilal…


Düşüncelerim birbirini kovalama çabasında
yakalamaya çalışmıyorum artık onları, bıraktım kendi hallerine
boşluk gibi duran bir hareketsizliğin içinde
kendimle yüz yüzeyim iliştiğim penceremin önünde…



Milyonlarca yıldan beri gecelerin sessiz, karanlık
ve gizemli olduğu
ve milyonlarca yıl daha böyle olacağı geçiyor aklımdan
sonra, bölünmüş aşklarla ilgili çekilen acılar
ve nedense. Katillerin de öldüğü geliyor aklıma
öldürmek kurtarmıyor onları ölümden… Musa


Şehir, derin bir uykunun sessizliğine sarınmış
sokaklarda geceden yağan yağmurun ıslaklığı
yollar sessiz, binalar uykulu


Sabah kuşlarının seslerini işitiyorum uzaklardan gelen
iplik iplik aydınlığı çekiyorlar gecenin eteklerinden
onlar öttükçe ağarıyor hava ,
bir örtüyü usulca kaldırır gibi geliyor sabah
ve kargalar
yaşlı sesleriyle bana çocukluğumu hatırlatıyorlar...


Aşkı ve ölümü düşünüyorum
meyve bahçelerini
ve sabah kuşlarının karanlıkta ötmeye başladığını

ve
milyonlarca defa doğmasına rağmen sabahın hiç eskimediğini! Musa