uyanır şimdi kadın
gün tutuşurken eteklerinde
gözleri cennet kovar
gönüldür gönülsüzdür
ağzı kendi diline küser
gölgesi kendinden daha aşk
yaşam lekeli yüzünü yıkar
tutkunun rengine boyasada dudaklarını
aynanın mırıldandığı hala güzelsini duymaz
siz bilmezsiniz
halini sormazsınız
payına düşen acılara sahip çıkar

çünkü Tanrı iyidir

en çok ellerinden korkar
sustuğu kadar büyütür tırnaklarını
gülün kokusunu sürer üzerine
tırmalamaksa hayat
tespih tanesi sabrıyla bakar aynaya

düşünüp durur
yazın
üşümek
kötü

ama Tanrı iyidir

saçlarını açar kadın
sonsuzluğa akar sancılı notalar
uzak hayallerin çığlığı gibi
gamzesinde birikmiş yıldızlarla gülümser
sevgilim beni duy
tenimde nefesin yoksa
içimdeki ürkek prenses aşk kalamaz


yorgun kalkmış bir karanfilin düşlerini
alır eline
yürür

kendiliğinden düşer bir damla yaş
yüreğin en mavi yerine



tek Tanrı bilir