dinle serseri dinle
kurma
kurgulama
saadece dinle
demin bir çiçek hiç nedensiz rengine küstü
boyun büktü
yeşertebilir yeniden misin onu yeniden
üzüm bağı kıvamında
ya da mistik bir doğu rüzgarı olup
savurur musun tohumlarını başka topraklara

o kadar çok güneylisin ki...

bin sabahı taçlandırsak da
tunç dokunuşlar ertesinde
palazlanlanırken tenimizde kelimeler
demirleşti bedenlerimiz
ondan ki
çoğu zaman
kendimizden kilitler sürgüler dövmemiz

anahtarlar uymuyor
gönül çilingiri kayıp...

nasıl bir seremonideyiz serseri
nasıl bir hengamede
kandırma bizi
iliklerine kadar terennüm
donmuş dimağımızın ve kalbimizin
buzulları çözülürken bile
inadına kaskatıyım diyeniz işte

kış güneşi aldatır...

korku...
zerreleşene dek
korkularımızın ekseninde bilinmezlikler
hiçbir şeyin içinde zuhur edemez ki
aşktan gelenler

gitmek...

çünkü
bir zaman sonra
gitmek serserim gitmek
daha da tüketmemenin zamiri olmalıydı
bana kal diyen heveslerinin yerine geçen

jir-fhrn