Ey kalpleri evirip çeviren Allah’ım! Kalbimi dinin zerinde sabit eyle...
Hz. Muhammed (A.S.S.)





Bahçenin En Güzel Gülü

Zamanın bir yerinde ve mekânın birinde çok güzel bir kız yaşar… Kızın güzelliği dillere destandır ve taliplisi de çoktur. İçlerinden bir tanesi var ki hepsinden daha çok sevmektedir. Onu öyle sever ki gece gündüz aklından çıkmaz gencin bu kız… Onun için her fedakârlığı yapar. Ama kız diğerlerini reddettiği gibi bu gencide reddeder. Gösterdiği sebep ise; kendisini daha iyilerine ve daha yakışıklılarına layık gördüğüdür. Sonunda sevdiğinin gönlüne ulaşamayacağını anlayan gencin tüm umudu biter. Hayallerini ve umutsuzluğunu yanına alarak bulunduğu mekânı terk eder… Başka bir yerde, hayata kaldığı yerden tutunmaya çalışır ve tanıştığı bir kızla evlenir...

Aradan yıllar geçer... Gençliği geride bırakan delikanlı aşkını unutamaz. Sevdiği kız hala kalbinin bir köşesinde kimsenin bilmediği bir yerde saklıdır… Derken yolu bir vesile ile eskiden yaşadığı yere düşer. Kahvede eski arkadaşlarıyla sohbet ederken; yoldan geçen tanımadığı bir adam dikkatini çeker. Yaşlı, çirkince, garibanın tekidir adam…
_ Kimdir bu adam? diye sorar yanındaki arkadaşlarına.
_ Eskiden sevdiğin kızın eşidir. derler arkadaşları

Kendisini ve kendisi gibi nicelerini reddeden ve hala yüreğinde ince bir sızının akmasına sebep olan sevdiği kızın böyle biriyle evlenmiş olduğuna bir türlü inanamayan delikanlı, kendi gözleriyle görmek ister bunun doğruluğunu. Uygun bir zamanda tarif edilen adrese gider ve çalar kapıyı, kapıyı açan sevdiği kızdır... Karşısında duran biraz değişmiş, rengi solmuş olsa da hala kalbini titreten sevdiğidir. Kız da onu tanımıştır… Yerinden fırlayacakmış gibi çarpan kalbi bir süre sonra sakinleşen delikanlı
_ ’’Sen ki nicelerini kendine layık görmediğin için reddettin ve hep daha iyilerine layık olduğunu savundun. Evlendiğin adam yaşlıca, kel, fiziki açıdan pek de hoş görünmeyen, üstelik zengin ve varlıklı biri de değil. Bunu nasıl kabullendin? Bunun sebebi nedir? ’’ diye sorar.

Gözleri dolarak delikanlıya bakan kız
_ Söylerim ama bir şartla der ve evin arkasındaki büyük bir gül bahçesini işaret ederek ekler. Bu bahçenin en güzel gülünü bana getireceksin. Bunu yaparken bir kapıdan girip öteki kapıdan çıkacaksın ve asla arkana bakmayacak, geriye dönmeyeceksin.
_ Memnuniyetle der delikanlı ve girer bahçeye.

Çok güzel sarı bir gül durmaktadır karşısında. Elini güle uzatıp alayım diye düşünürken pembe bir gonca gül görür az ileride. Tam ona uzanırken kadife kırmızı bir gül ilişir gözüne biraz ötede. Etrafı birbirinden güzel güllerle dolu olan delikanlı tam birini koparacak diğer taraftaki gözüne çarpar. Derken öbürü, diğeri... Bahçe boyunca bu böyle devam eder. Delikanlı bir de bakar ki bahçenin sonuna gelmiş. Geri dönmeye niyetlenir. Fakat sevdiğine verdiği söz gelir aklına. Geri dönmek yok. Geri dönemez. Ne yapsın? Seçebileceği bütün güzel güller arkada kalan delikanlı mecburen bulduğu alelade, hatta solmaya yüz tutmuş bir gülü alarak, mahcup bir şekilde boynunu bükerek gelir sevdiği kızın yanına.

Sevdiği kız bahçenin en güzel gülü bu mu? Dercesine tebessüm ederek anlamlı anlamlı yüzüne bakarken
_ ’Kusura bakma anca bunu bulabildim. Bahçenin sonuna geldiğimde arkamda kaldı bütün güzel güller.’ diyebildi.

Delikanlıya dönen kız
_ ’Bilmem aldın mı cevabını… Hayat bu bahçede yürümeye benzer’ der, ardına bakmadan evine yürür ve kapıyı kapatır...
Sevdiği kızdan edep ve hikmetle almış olduğu bu hayat dersinden sonra ona olan hayranlığı daha da artan delikanlı, tevekkül içerisinde kendi hayatına dönen sevdiğinin ardından bir süre baktıktan sonra sürekli söylediği duayı ‘Ey kalpleri evirip çeviren Allah’ım! Kalbimi dinin zerinde sabit eyle, kalbime sekinet ver…’ tekrar ederek tevekkül içerisinde kendi hayatına döner…