Dizginini bırakma, nefis bir ata benzer
Sen hâkimsen sâhile, o hâkimse ahıra.
Şeytan ile birleşir, her an kol kola gezer
Hiçbir şey gizli kalmaz, bir gün çıkar zuhûra.

İnsanların pek çoğu, geçirmek üz’re cinnet
Başka durak yeri yok, ya cehennem ya cennet
İhtilafa düşünce, hakemdir kitap, sünnet
Bâtinilik bâtıldır, din hükmeder zâhire.

Kurtuluş istiyorsan, kendini Hakk’a ada
Hizmet ehli değilsen, şerlerden sakın ya da
Birer birer çöküyor, Libya, Tunus ortada
Bu rüzgâra dayanmaz, ne Şam ne de Kahire.

Söylediğin kelâmı, n’olur söyleme yekten
Hiçbir hayır gelir mi, bukalemun ürkekten?
İslâm’ın istediği, hem kadından, erkekten
Hayat boyu yaşasın, hem Tâhir hem Tâhire

Kişinin îmanıdır, sonunu belirleyen
Kıskançlıktır, kapristir, kinini belirleyen
Çağa göre değişir, örf onu belirleyen
Kadının helâllığı, göz dikilmez mihire.

Kayıptan haber verir, yüzünde şeytan tüyü
Her tarafı kaplamış, hem şehir kem de köyü
Ne “ruh çağırma” vardır, ne falcılık ne büyü
Her türlüsü haramdır, cevaz yoktur sihire…

02/02/’12
Hanifi KARA