Leyla’nın aşkından “bin! ” beter bilin
Yangınlar için de “nar! ” olmuşum ben
Severek yandım ben, “siz! ” keder bilin
Alevler içim de “kor! ” olmuşum ben!

Şah damarda akan “kan! ” feda bilin
Yarım canım varken, “tam! ” olmuşum ben
Selam veren yâre “can! ” feda bilin
Haktan gelen aşka “ram! ” olmuşum ben!

Yüzüm ak, başım dik! “Kul! ” diye bilin
Kuş değilken uçmuş “naz! ”olmuşum ben
Yaram Yardan açmış “gül! ” diye bilin
Kışın tam ortası “yaz! ” olmuşum ben!

Seven kurda kuşa “yem! ” olmaz bilin
Özde canı bulup “dem! ” olmuşum ben
Hakkı gören gözde “kem! ” olmaz bilin
Ruhu seven ruhla “şen! ” olmuşum ben!

Saçları okşayan “yel! ” olmam bilin
Gözdeki yaş ile “sel! ” olmuşum ben
Âşığın sazında “tel! ” olmam bilin
Yüreğimde gizli “bel! ” olmuşum ben!

Gülhan der, sözlerim “öz! ” diye bilin
Özüyle kavrulan “köz! ” olmuşum ben
Gönül ile görmüş “göz! ” diye bilin
Rüzgârla savrulan “toz! ” olmuşum ben!

_01.02.2012_05:45_Gülhan Çabucak _“Avşar Babam Benim” _