23
Yorum
7
Beğeni
5,0
Puan
1708
Okunma
Dün bir esnaf dostuma uğradım. Gördüm ki daha siftah yapmamış, cebinde bir çay parası bile yoktu. Bunun üzerine aşağıdaki şiirimi kaleme aldım.
Keşke görmeseydim perişan hali,
Büyük sermayeye av olmuş esnaf.
Bu büyük kıyımın kimde vebali,
Bozuk paralara tav olmuş esnaf.
Dokunma teline birden parlıyor,
Sönmüş ocağını bire harlıyor,
Zemheride buram buram terliyor,
Yanardağ ağzında lav olmuş esnaf.
Toptancı yolunu gözlemez olmuş,
Ayın on beşini özlemez olmuş,
Nasır tutmuş yürek sızlamaz olmuş,
Eğilmiş, bükülmüş, vav olmuş esnaf.
Bırakın binliği kuruşa hasret,
Ne eşten ne dosttan beklemez nusret,
Başına üşüşmüş binlerce kasvet,
Tutuşan ocağa kav olmuş esnaf.
Kimse bakıp kapısını çalmıyor,
Bugün boşalan raf yarın dolmuyor,
Ne olacak işin sonu bilmiyor,
Yeni idol’lere sav olmuş esnaf.
Dip Not:
Nusret: Yardım
Kav: Çabuk tutuşan ağaç kabuğu.
Sav: Düşünce
5.0
100% (18)
Cevap Yaz