11
Yorum
5
Beğeni
5,0
Puan
2253
Okunma

"En iyi insan, beni yokluğuyla ödüllendiren insandır"
Charles Bukowski..
tanrılar ağlıyordu gökyüzünde
melekler kar indirirken yeryüzüne
bu kış çok soğuk geçecek besbelli
ayaz gecede
ısınmak için hayaller de yetmiyor ki..
içim tıka basa sen
bir parmak atsam kusar mıyım diye düşündüm bir an!
caddenin loş ışıkları
sahipsiz köpek havlamaları
içimi ısıtan papatya çayının yanında
mucize kadın Edit Piaf’ın büyülü sesi
fransız kalamıyorsun dil bilmesen de..
sonsuz hayallerin girdabında savrulurken
işkenceli solukların eşliğinde
ıpıslak kalıyorum
gece altına kaçırmış
şarkı bittince..
ve kalem;
coğrafyamı kaplamak için
nazlı nazlı düşen kar taneleri
apak kağıt parçası sanki
karalamam için henüz üşümemiş ellerimin
darbesini beklemekte..
karaladıkça aklanacağım hissi
karın kentimi birazdan aklayacağı gibi..
izmarit dolusu küllükler
izlemek için seçtiğim filmler
ama vazgeçtim şiir doğurmalıydım geceye
avaz avaz
çığlık çığlığa
karın dansında
adını koymalıydım ’yokluğun ölüme beş kala’
kanımla not düşmeliydim sonuna;
-acını bıraktığın yerin sahibi sensin
sevin!
tıpkı eriyen kar gibiyim..
5.0
100% (9)