2
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1020
Okunma
o kahve rengi gözlerin söneli
bedenin çansız toprağa düşeli
esiyor yine rüzgar kuzeyden sert,
deniz çoşmuş tıpkı ruhum gibi,
bedenim kumu kazıyor tırnaklarım çamur,
kan ağlıyor gözlerim her gün damlalar ateş
tenim çehenemi yaşıyor ölmeden sensiz,
sustun ya sessizce gittin ya avuçlarımdan
uçtun ya güvercin gibi kırıldı kolum kanadım yavrum,
ah canım görpe kuzum doyamadım ya sana
kıydı kader yine bana damarlarımda bomba patlıyor,
boğuluyorum
takırtı var içimdeki yapraklarda
uyuz olmuş ruhum unutmuş şıkırtıyı
kadere kızıyor amma boynu bükük vucudun
şöyle yaslanıp duvara derin siğara içmek of öfkarım var sensizliğe
parmak uçlarını öpsem saçını okşasam yine
yine sarılsam
öyle özledimki seni
ah hasretim ölmeye
irfan KÖKTEN
Cevap Yaz