Bu kadar yalnız olunmaz ki
Gece, bu kadar karanlık olunmaz…
Sus yüreğim! sus da iç
Artık ses etme hiç

Önemi yok, ayyaş bilsinler beni
Kimse bilmesin neden içtiğimi
Bir ben bir de zaman sarhoş
Karanlık ancak o zaman hoş…

Bir nefes aldırmaz mı gördüğümüz gün
Sebepsiz yaşanan ölümlerin üst üste geldiği gün

Gözler altına mor halkalar çöker
Sanki kan çanağına döner
Bir el ararsın tutacak
Seni bataklıktan çekip çıkaracak

Zaman kahpe bir düşman gibi çullanır o zaman
Kapanır bütün kapılar dilediğinde aman
Sesin boğulur karanlığın içinde
Ellerin, avuçların hançerinde

Dünya döner son hızla
Asla arkana dönüp bakma
Bakarsan eğer
Gözlerin dolar, ellerin titrer

Şimdi
Giy beyaz elbiseni
Kucakla içindeki seni
Sil artık gözlerini

Pamuklara sarıp yüreğini
Zamanlardan kurtar seni
Dinle huzurun sesini
Hisset yüzünde rüzgarın nefesini

bil ki şimdi!
Kayıpsın,
Yitiksin,
Karanlıksın,
Zamansız,
Amansız,
Elsiz,
Ayaksız,

Tek gün
Son düğün
Son ölüm