Çok eski bir ev var rüyalarımda

Hergece aynı

Hiç değişmeyen rüyalar

Çok tanınmayan eski bir rum kasabasında

Yürümeye başlıyorum sokaklarında yavaşça

Karşıma ilk çıkan sakız sardunyalar

Bahçe duvarından sarkmış bana bakıyorlar sanki

İçim kıpır kıpır

Evime az kaldı derken

Kırık dökük tahta kapımdan gıcırtı sesleri gelir

Rüzgar yerinden oynatırken

Bahçeye girmişimdir farkında olmadan

Adım atar atmaz en sevdiğim çiçekler karşıma dikilir

Ruhumu şenlendiren oynak rumeli şarkıları gibi

Asma yapraklarının çevirdiği çardak altında dalarım bir an

Elimde udum.biraz kavun,beyaz beynirim derken

Olmazsa olmaz rakımda benledir

Bir anda kedim zeytin ayağıma dolanır ,uyanırım

Evin içine doğru yürürüm sessizce

Tek derdim ben olmaktır burda

Kendimi bile bilmeden yaşamak istediği

Yeni dostlar

Yeni hayat

Bir evim olsun işte

İçinde bir ben olayım

Bir de..

yine ben....