Zamanın sahilinde, ayak izlerin varken
Nereye gidiyorsun, böyle sessiz sedasız
Kırmızı nefeslerin kanımda alyuvarken
Nereye gidiyorsun, öyle hissiz, vedasız

Belki de sen haklısın, sukûta firârında
Sana veremedim ki kara elmas aşkımı
Şimdi oturuyorum, pencere kenârında
Şerefe içiyorum, özlem denen zıkkımı

Sevdanın mevsiminde sen karınca gibiydin
Fakat ben elde keman, ağustos böceğiydim
Adım aşkta züğürtken sen onun sahibiydin
Gönlün sarp yamacında, ayrılık çiçeğiydim

Dağdaki her çiçekten, hastaya ilâç olmaz
Ruhunu zehirledim, gece beni koklarken
Nurla zulmet aşkında bâki izdivâç olmaz
Karanlık yaralanır, ay nûruyla oklarken

Eğer gidersen şimdi bana kalır bir boşluk
Dolduramam ki onu, yardıma gelse evren
Her gün okyanus aksa kalbime oluk oluk
Sensizlikten yine de kurur giderim fevren

S / ÂYE (03:14) 26 Ocak 2012 / Wuppertal / Almanya

kelime:
fevren: birdenbire, aniden