Hayat denen sahnede
Sana aşkı başkaları anlatırken
Gözlerine kendi resmini çizerken
Ne yazıp ne anlatabilirim ki söylesene

Bir düşün, bir hayal etsene
Dolup boşalan nedir şu gönlüne

Değişen bir şey yoksa hala
Ve hala aynı tas aynı hamamsa
Yada sevginin adıysa acı ve tasa
Sana ne yazıp ne anlatabilirim ki söylesene

Hala hasret ve ayrılığın adı kaderimiz de
Ve alın yazımız olmuşsa hep ağlamak
Ne senin içinden gelir inanmak
Nede benim sana güvenim kalır artık

Niye diye soracak olursan kendine
Çünkü,
Ben hep mazlumu
Sense hep zalimi oynadın her rolünde

Oysa görüyorsun ya
Kader denirken çaresizliğin adına
İpler ne senin nede benim elimdeymiş
“Böyle gelir ,ama böyle gitmez “ miş

Yani hep böyle kandırmışlar bizi
Sence de öyle değil mi ?

Hani sevdiklerimiz sevenlerimiz nerde
Hani hayat denen sahne
Nerde mutluluk oyununda ki asıl perde

Görüyorsun ya
Her zamanki gibi oyuncular ayrı olsa da
Oyun aynı ,sahneyse sahtekarlarla dolu

Ama inanıyorum ki
Gün gelecek
Zaman ve mekan farklı olsa da
Perde bir başka açılıp kapansa da
Artık ezber bozulmuş
Şiirler mutluluğa yazılmış olacak

Ve inanıyorum ki
Sevgi adına yine de insanlık galip gelecek

Kaşif Kani ERTÜRK