Siyahıma dokunan güneş hangi cehennemde eritildi
Bu karanlık sokakların uğultusu mu dolaşacak sadece kulaklarımda
Dallarına gam değmiş çaputlar bağladığımız ağaçların
Görmüyor musun ?

En zor yoldu bizim yürüdüğümüz yol değil mi ?
Güvercinlerin selamıyla sesine kavuşan,
Şimdi senin huzurlu saydığın her dolunay akşamında
Dili tutulmuş bir hayalet gibi gezmekteyim


Sevincime mahşer ilişmiş
Umudum dilsiz kuyularda inlemekte
Bir ılık iklimin dökülen yapraklarıyla birlikte savruldu hatıralarımız
Devleşen bir kederle birlikte kilitlendik en köhne odaların çekmecelerine
Korkmuyor musun ?

Dilimdeki aşk şarabının uyuşukluğu geçmemişken
Bir soğuk tecritte bağdaş kurup beklemekteyim
Ey soylu çingene
Ey kekeme hayalim
Az sonra tabureme uzanacak ufacık ellerin

HİÇ ÜŞÜMÜYOR MUSUN ?









SARP ÖZDEMİR