Serin akşam üstlerinde
Çocuklarına teninde hırka ısıtan anneler gibi,
İki lokma daha az yiyerek,
Çocuklarını okutabileceğini düşünen,
Emeklilik ne demek hiç bilmeyen,
Yorgunluğu alnındaki çizgilerde biriktiren babalar gibi,
Paylaşmanın tadını çıkartabileceğin,
Kah gülüp kah ağlayabileceğin,
O düştüğünde canının yandığı kardeşler gibi,
Böylesine vefakar ailem oldu...

Bir parça açmayı bile bölüştüren,
O açken seni tok tutmayan duygular gibi,
Ağladığında en yakınında bir omuzun
Hep var olduğunu bilmek gibi,
Çılgın fikirlerine candan bir ortak
Bulabilmek gibi,
Böylesine paylaşımcı dostlarım oldu...

Boğazına yumruk olup tıkanan tümceler gibi,
Akıtmamak için yutkunduğun yaşlar gibi,
Ciğerlerinin nefesini saklı tuttuğu zamanlar gibi,
Böylesine çaresiz anlarım oldu...

Sıcak bir ekmekten bile kendi yaşantısına pay çıkartır gibi,
Her gülümsemeyi bulaştıran sevinçler gibi,
Acılarla dalga geçen deliler gibi,
Böylesi dolu dolu mutluluklarım oldu...

Karanlık günlerin ardında beliriveren güneşler gibi,
Suya hasret toprağa yağmuru hediye eder gibi,
Sevdanın her harfine aç yürekler gibi,
Gülüşün yaşadığım tüm güzelliklerin
T O P L A M I O L D U ...



Elif SEZGİN
22/04/2003
Alsancak