Bir kar yağıyor bembeyaz
Gelinliğinden dökülen nakışlar gibi
Her tanesi vururken camlara
Karanlığın içinde uçuşan
Her bir tanesi bir yıldız döküntüsü
Ve umut her tanede
Ağlayan çocukların gözünden
Damla damla dökülen
Bir umut taşıyorlar

Üst üste yığılan
Karanlığı yırtan
Bembeyaz, tertemiz
Bir sevinç birikiyor yeryüzüne
Yalnız sıcak tenlerimizi ıslatıyor
Soğukta kupkuru bir sevinç

Bir kar yağıyor sımsıcak
Üşüyen toprağın üsütüne
Ususl usul, incitmeden
Kızına sarılan anne gibi sarıyor toprağı

Sonra
Kırlangıçlar uçuşuyor
Dalga dalga
Toprağın doğurduğu kırlangıçlar
Toprağı doğuran güneşe doğru
Üç günlük anneler
Yavrularını düşürüyorlar
Öz annelerine
Üstünü örtüyor yavruların
Öz annelerininin kucaığında
Bembeyaz yorganları

Sevincimi bölüyor derken
Üstü örtülen yavrular
Yarınlarım geliyor aklıma
Ve yalanlarım
Utangaç öpücüğüm alnında
Kırık gülüşlerim
Bir kar bulutunda yitip giderken
Yarınlarım kemiriyor aklımı
Belkide hiç olmayacak yarınlarım

Öyle bir geçerki zaman
Yarım kalan rüya gibi
Bir şiirin son mısrası gibi
Onbeşinde yiten evlat gibi
Ukte kalır toprakta

O toprağın öz oğluyum ben
Annem gibi şefkatli
Yarim gibi sıcak
O toprağın öz oğluyum