İstanbul alışkın intiharlara, yirmi milyonda bir insan
helvası bari tatlı olsa da gelip yiyebilsek
tüm sayısal analizlerindeki küfürler sıfır çıkışlı macera
babamın kod adını yazarken bir meleğin parmakları
hadım edilmeye müsait çocuklar doğuruyor anne hasret
bitmeye yakın son sigaraya kıyamıyor, yakıyor ayet gibi
harakiri yapılmış tek çocuk olmaya müsait bir erkek
ayrıca dedem öyle söylerdi hep:
-ayetleri çöpe atamazsın, yakacaksın bir yerde
sigara yanıyor
sesini duyuyorum
bir kelime daha sanki
sigaraya ayetler karışıyor kutsi
’başka dilenecek O’ndan başka kim ki?’



şimdi sabahın ilk ışıkları şehre misafir
kirli elleriyle maden ocaklarında namuslu işçiler
yataklarında kadınlarına sarılmak için hasretler
hamamböcekleri kalorifer petekleri altında
raid çok pahalı, tek tek elle öldürmek akıllıca
sonra proletarya sınıfı sivrisinekler
beraber gezer bu pislikler
Adam gelse çaresi ölüm olur Adolf gibi
Marx’a tek kurtuluş para
bir de fabrika
ka ka ka
inince aşağıya
bir gençlik ateşi yanıyor gökyüzünün sarısında
Mikail’in bademciklerinden sızan kan akıyor
son satır benim olmamalıydı, kalem yazdıkça azıyor
dur(a)ma!



feodal köpeklerin arka bahçesi ırgat Ali
mübarek Ali, nedense hiç adı gibi olmuyor ali
sonra ben Thomas Mun’u bilirim diyor kapıcı Fikri
Fikret kız adıymış da, Fikri koymuşlar ismini
utanıp elini öpesim gelmiyor ebesinin kendisini
ve sonra dolarları sayan gurbetçi beslemesi
kime hava atıyor, anlayamıyorum ki!



bu arada bendeniz, ali olmayan Cengiz
miladını doldurmuş tecavüzlere maruz kalıyorum
soylu bir inleyişin adını yarın koymuş atalar
her haltin ucunu da yakalamış o eski kafalar
sonra vazelin sürülmeyi bekleyen burun coğrafyası
ölümün kokusunu dahi unutturuyor şu kadının kolonyası.



şair üstüne kusan boğazı temizlemekle meşgul
telefonu kapalı
bir tarihçinin anlatmak istediği son şey ıslahat masalı
tahtan inerken bari saygı duyabilseydi Tanzimat paşası
ölmemenin ilk kuralı, öldürmektir oğlum
evrime inanmamı illa ki benimseten ideolojik kavgalar
maymunlar maymunu zor öldürür, olsa olsa kıçından tırmalar



birkaç dakika sonra masal
sarhoşu olmayan bir kentte sabahlamak bile zor!
kimseye anlatamam, gürültüyü dahi özlediğimi
araba farlarında bir kunduzun şehit olduğu saatte
aynı erotik filmin, aynı sahnesinde ağlayabilmeyi



şair haklı, güzel ülke bilinmeyecek kadar uzak da
soylu bir adımın sırtındaki sivilcileri patlatan ergenliği
demokrasi monarşisinde takılı bir makyaj kutusu
habercilerin tek etkinliği eşcinsel ölümler
ne de olsa ölenin cinsiyeti sorulmaz birader



İstanbul alışkın intiharlara
bir kanalizasyon mazgalından taşan aşkı anlatıyor kanallar
uykunun adet dönemi ilk uyanmalar
genç sivillerin bir mitingi daha Taksim’de
sesini duyan cennetlik; ah benim Adalı Münevver teyze!



Galiba otobüsü kaçırıp,
minibüse binmekten vazgeçiyorsun sevgili
Sana şiir yazacaktım,
ben de seni kıskanıp bir şeylerden vazgeçtim
İyi bak, sıcak bir simidi hak ettin şimdi!