Birde fesleğenleri onu görür her gece
Mâhinûr kaf dağından gelen nazlı bilmece

İşte böyle biriydi o esrar-ı şahane
O’na gönül vermeye gerekmezdi bahane

Yoksa o hiç mi yoktu zümrüd-ü anka mıydı
Kadifemsi sesiyle esrarlı yankı mıydı

Yürüdüğü yollarda aşk iklimi çakardı
Hangi mücrim aklıllı Mahinûrdan bıkardı

Dağlarda ses olurdu türküsü Mahinûrun
Sesler sur’u yıkarken altında kaldım sur’un

Göz göze geldiğimde gözüm akar sanırdım
Ben onu ta bin yıllık rüyalardan tanırdım

İkimizin ismini taş masaya yazmıştım
Kaç sehersiz gecede şiirlere dizmiştim

Mâhinûrun sevdası ruhuma bizlenmişti
Ve ismi şiirlerde onlarca gizlenmişti

Gördüğüm Mahinûrdu yazdığım Mahinûrdu
Yazdığım her beyite ismi mührünü vurdu

Bu öyle bir ateş ki anlatması imkansız
Bir o vardı bir de ben ve yeryüzü insansız

Belki bunlar bir rüya belki de cinnet hali
Çamlıca’ya uzatsam taşır mı bu vebâli

Orda durur mu hala üstü çizik taş masa
Ve nereye gizlendi aşk’a yol veren asa

Ruhum benden uzakta aklım dağlarda derviş
Yangınımın hâz’ından gönül kemâle ermiş

Mahallemiz Fatihte güzel mi güzel bir yer
Orda başka olurdu gün ortası ve seher

Kulakları okşardı sabah ezan sesleri
Oda’lara çarpardı lahûti nefesleri

Tak tak ayak sesleri namaza gidenlerin
Davetçisi gibiydi gece gündüzden emin

Bir Cuma akşamıydı yatağa uzanmıştım
Sabah ezanı ile zorlukla uyanmıştım

Ağır ağır Camiye doğru uzandı yolum
Boşlukta birisini saracak gibi kolum

Bu sabah farklı dedi rüyamdaki pir sedâ
Bu sabah şad olacak aşk-ı daimi gedâ

Namaz bittikten sonra iç avluda oturdum
Rüyanın tesiriyle onlarca hayâl kurdum

Dışarı çıktığımda yüreğimde ümitler
Bir adam bağırıyor haydi taze simitler

Yanına yaklaşarak sıcak bir simit aldım
Parka doğru giderek hatıralara daldım

Birden çocuk sesleri hatıraları böldü
Bir kızılca kıyamet çocuk koşarken güldü

Başımı çeviripte tam geriye dönerken
Mahinûru görmüştüm merhamette yanarken

Parkta yatan çocuklar birer birer uyanmış
Mahinurun elinde sıcak simitler yanmış

Onlara dağıtırken nasıl nasıl mutluydu
Mahinûrun yüreği işte böyle kutluydu

İşte benim sevdiğim cânân böyle biriydi
O benim yüreğimde tam bin yıldır diriydi

Bir anlık bir zaman da dönünce beni gördü
Gönlümü fersah fersah mesafelere sürdü

Öyle kaldı Mahinûr öylece bana baktı
Vurgun yemiş gibiydim kalbim kalbine aktı

Göz göze geldiğimiz geldiğimiz o anda
Çöktü yer çöktü kubbe kaybolduk biz zamanda

Gece görülen rüya artık tamam olmuştu
Mahinûr ışık gibi yüreğime dolmuştu

Dönüşte beraberce eve kadar yürüdük
Ve sanki gölgemizin gölgesini sürüdük

Makberî - Ahmet Akkoyun......
.........................................................................devam edecek

adı Mahinur adlı şiirimin 3. bölümü sitede yaınlandı yalnız 3. ve 4. bölüm tek mp3 olarak hazırlandığı için şiirde konu bütünlüğü açısından 3. bölümüde 4. bölümle birleştirerek buraya aldım
şiirlerle ve şiir tadında kalınız efendim saygı ve selamlarımla
değerli gönül dostum Aslan Baykara tarafından seslendirilmiştir