son
belki sonsuzluğa
belki göçebeyiz arkaya bakmayan
belki gelişler yavan
kırık merdivenin dut çürükleri



ağlıyorum işte
neye ağladığını bilmeden
belki
aşka




dön
sırtına yazıyorum bir kitabın hikâyesindeyim
sen uzandığın zaman
küçük mum ışıkları sönük
hiç düşünmüyorum başka şeyleri
senin uykun geldiğinde
sokulsun göğsüme üşüyen omuzların




ay ışığı ıssız çakıl taşı
uysal nehir değilim ki
durulayım
gömleğini parçalarken
benim uykumun yanına
cam gözlü kedi seyrediyor
tırnak çiziklerimi
saçım dağılınca
cebindeki kuş ölüyor




aynada siyah örtü
dokun tenime avuçların açıldığında
duruşum eşit yansıma bak
kirli bir ampulün altında
çarşaf ıslak
hacimli bir kanama




biliyor musun?
senin uykun geldiğinde
dışarda güzel bir yağmur yağar
hoşçakal der gibi şarap içmeli




ben şimdi korkuyorum
kendi çiziklerimden
ölümcül yok oluş
ben şimdi çok korkuyorum
sen uyurken
ya da bir boşluğa düşerken
ben şimdi sırtındaki çiziğe karıştım




radyoda tuhaf bir müzik
neden sevişmeyeyim seninle
varlığın dururken
niye dudakların soğuk senin
uyudun mu yoksa
evin odasında tavan yok
düşlerinde yıldızlar kayıp
şeytan çoğalıyor sana bakınca





biliyor musun atlarım yok
yelelerini rüzgâr biçti
neredeler şimdi
çiziklerine sakladım
nerede su içiyorlar
çiziklerine gönderdim onları
deniz nerede
çiziklerine doldurdum onu




gece örtüsünü kuşandı
kirlenmiş bir dünyadan kaçarken kadın
kayboldu
uyuyor musun?
uyurken kanattım
kanatırken seviştim seninle
her şeydi
hiçlikti...






Aysu





fizy.com/#s/16jnuy