çocukluk yıllarınızla yüzleşin
fâni duygular nefrete dönüşmeden
ruhani melekler mahcupluğunuzu görmeden
öz diliyle haykırmaya başlayın kalbin iz(in)den
ebedi umutların ötesinde birer fâni gölgesiniz
o kurtuluş anını bekleyen boz bulanık
zeval bir dönüşle muştulanmış insanlarsınız




yükselir harlı ateşe gözleriniz
enginleri tuttu sanırsınız ellerinizin
feza darlaşır ram olur münzevi gidişe
bulutta temizlenir kara bağlayan yüreğiniz
ürperir her lahza yansır ölüm ışıkla
zamansız düşer mukaddes beka’ya
bir beyazdan siyah’a ram olan insanlarsınız!





bir sitem yumağı hain nefsimi zorlarken
isyan dehlizinde mağrur o sırlı kinim
Hakkın divanında hicabın vehmini buldu
sonsuz bir aşktı koştuğum billurdan topraklara
gözlerimde alev deryaları söndürdüm
damlasıyla silindi çehremden kibir
tevazüne açıldı affına sığındım Allah’ın
hayali doldurdu gönlümü donandım şefkatiyle
heveslerim vurgun tutkun kaldı ebedi bestesine
sürüldüm kıyısına o âf sofrasının
gözyaşlarım coştu ırmak gibi
her sükût güzelliğe derlendi
o gün bugün işte
her yer tan vakti gibi
puslu ve dumanlı
ışıkları söndü
alıverin atıverin
yoksunluğumun güncesine
dostluğunuzu





yorgun gözlerimden boşalırken yılların kederi
her geceye Fatiha ile başladım
yandım yandım
hep o muhabbetiyle yandım;
Rahmani meleklerin


yüksünmeden hiçbir insana
hakkımı armağan ettim