Dinle gönlüm, bir kez sözümü dinle;
Vazgeç artık, vazgeç, vefasız yardan!
Söyle, “bir can” değil miyiz seninle
Kastın,öldürmek mi beni efkârdan!
Vazgeç gönlüm, vazgeç vefasız yardan…

Huzurunda ağlasan da Hüdanın,
Faydası yok arşa çıkan nidanın.
Vakti geçti karşılıksız sevdanın;
Bıkmadın mı bunca ah ile zardan,
Vazgeç gönlüm, vazgeç vefasız yardan…

Bu kadar itilip kakıldın, yeter!
Bilmezler burada bir aslan yatar.
Yansan da cehennem közünden beter;
Yol mu kaldı başka, bu son firardan?
Vazgeç gönlüm, vazgeç vefasız yardan…

Yare de ki: “ne yanar ne sönersin,
İkrar verir, ikrarından dönersin;
Bir daha mı, Allah belâmı versin!”
Hâşâ, taş yağsa da yine yukardan,
Vazgeç gönlüm, vazgeç, vefasız yardan…

Zalim, karayazım; yüzüme gülmez,
Halimi,derdimi, gönlümü bilmez.
Anlasan a, ondan sana yar olmaz!
Ümidini kesme gelen bahardan,
Ceylan mı eksilir böyle şikârdan;
Vazgeç gönlüm, vazgeç vefasız yardan…