tanyerinden kopuyor gün
ocak’ın ortasından ayaz ışığı sızıyor düşüncelere

suallerin işareti
aşk kirpiği kapanmayan günahsız gecelerin duygusuyla uyuyan yüreği
tize b/ulanmış bir desibel sinsiliğiyle
bağlıyor çürüyen aklımın ipliğine
seninle

oysa
intihar fikrimin gömleğinden çıkmıştı hayalinin lekesi
kin tutmayan denizlerde yıkamıştım, anıları
ay izin vermişti yakamozlarla ittifakıma, sessizce
izlerini yakıp, savurmuştum külleri lacivert derinliğe

gömütümün sırrına ünlem gölgesi düştü siluetinden
çekildi dumanı serimin yırtıldı yanıtlar söylem yerinden

sebebi aşktı

kelimeleri yutkunan tarifsiz bir özlem vuruyordu güz hıçkırığına
sesinin ezgisiyle adını ördüm hüzzama sonra sıkıca sakladım dudağıma
vuslat toprağının fersude gamzesini mekân bellemişti gözlerim

diyemedim

heyelanlar başlar nefessiz göçüklerde
hep iklimler yağmalanır ya..ardından

pusatsız meczubu giyinmiş keder tutuyordu elleri
benim eşkiyalarım hem öksüz hem yetimdi
sevda harabeliğinde yankılandı gönül evimin yaralı dili
mecnunun zoruyla da yazamadım büyülü şiirleri