Gözü yaşlı kalbi kırık boynu bükük bir baba kızından uzak yapa yalnız yaşıyor
Onun doğduğu günü hatırlayıp gözlerin den yaşlar akıyor bir gün bana baba dermi diye
Umutla o günü bekliyor hergün onu bir defa daha görmek için Allaha yalvarıyor
Ama baba yı kızı bile tanımıyor anne kızını babadan uzak utuyor hiçbir sucu olmadan

Kızını baba ya bile göstermiyor buna ne yürek dayanır nede viçdan el verir
Dalı koparılmış bir ağaç gibi yeri iz yapmış yüreginde baba nın hüzün dolu
Gözlerin den yağmur misali hüzün lü göz yaşları akıyor her aklına geldiginde kızı
Feryat figan ediyor o zalim annesine, yüreğin den koparmış kızı nın kokusunu arıyor

Sabrın son kurşunu yüreğine saplandı baba nın hasret kokan o yılların o anıların
Bir zamanlar aşk ları için sevinçten ağlayan bulutlar onlar için sevinç mutluluk larla
Dans eden bulutlar şimdi ise hüzün dolu kendini dağıtmış bir baba nın feryadına dayana mayıp
Gök yüzünden yer yüzünü doğru ğöz yaşları sel oluyor baba kızı nın o kokusunu arıyor

Gün gelir devran döner hayat böylemi kalır bilemem gözü yaşlı babayı bir gün muhakak
Kızı babayı bulur ve gün gelir hasret cekilen acı biter kızı babaya kavuşur baba der
Ama baba yaşıyorsa giden geri gelmez o hasretle o kızının kendisine baba demesi
Yıllarca bekledi kızı baba dedi ama baba o gün öldügü gün bir tabutun içersindey di baba.

(ŞAİRURFALI)