9
Yorum
2
Beğeni
5,0
Puan
2486
Okunma
Gözükara
-Başpınar’a(2)
Güldür çiçeklerin şah-ı sultanı
Gönlümde yer eder daim gül dostum
Tatlı-dil, güler- yüz en güzel yanı
İnsanın vasfıdır bunu bil dostum
Kartal havalanıp boşuna dönmez
Beslenir yüksekte engine inmez
Alıcı kuşların etleri yenmez
Bunun nedenini ara bul dostum
Kaşı keman edip yayı kurdu mu?
Viran eder zülfün-teli yurdunu
Ferman yazıp, terhis eder ordunu
Ele gelir, her tuttuğun dal dostum
Gönlün köprüsüyle, yolu sevdin mi?
Sen- senin dışında, eli sevdin mi?
Dikenler içinde gülü sevdin mi?
Anında değişir sende hâl dostum
Gönül şehrindeki aşkın telaşı
Akar iradesiz gözümün yaşı
Sana da düşseydi sevda ataşı
Anlardın ne demek esen yel dostum
Mahirim diyorsan hünerin göster
Atışmak-tutuşmak ustalık ister
İçin-için yanan dışa mı tüter?
Gönlün korlandı mı? Var mı kül dostum?
Sözün meydanına bakıp geçersin
Ceyhan’ın misali akıp geçersin
Baktım dört-tarafı yıkıp geçersin
Durulmaz, bulanık-sarı sel dostum
Her ne etse güzel eder Yaradan
Kaldır perdeleri tek-tek aradan
Ben dahi çok çektim Gözükara’dan
İstem eline düşüp öl dostum
Gözükara
BİZ BİZE BENZERİZ(Atışma-Gözükara’ya)2
Bağrında gül veren toprak misali,
Sevgiyle uzanır, elimiz bizim.
Hazan da savrulan yaprak misali,
Geçerken uçurur yelimiz bizim.
Tarihimiz belli, dünümüz aynı,
Nebi’miz, kıblemiz dinimiz aynı,
Farklı görünse de, yönümüz aynı
Aynı yere çıkar, yolumuz bizim
Ceyhan’ın gözünde su berrak akar
Dostun acı sözü sineler yakar
Konduk göçeceğiz, biz teker teker
Hakka doğru akar selimiz bizim.
Dosta dost olup da, düşmana düşman
Olursan, sonradan olmazsın pişman
İster zayıf olsun, isterse şişman
İçten içe yanar, külümüz bizim.
Gönülden gönüle yolu kim sevmez?
Hakkın yarattığı kulu kim sevmez?
Peygamber kokulu gülü kim sevmez?
O yönden sağlamdır belimiz bizim.
Namertlik yoktur ki toprak taşında
Bin bereket vardır ekmek aşında
Şiir yazar yatsa bile düşünde
Şairler başkenti ilimiz bizim.
Silahım kalemim, mermisi sözüm
Dıştan nasıl ise öyledir özüm
Hakikatten yana dönüktür yüzüm,
Mevla’yı zikreder dilimiz bizim.
Sorarsın mahirlik senden mi diye?
Mahir’im, mahirlik bana hediye
Her kulun cürümü ona tediye
Duayla gömülür ölümüz bizim.
Mahir Başpınar
5.0
100% (9)