Daha dün gibiydi hatırlarım
Ellerini kınalayıp asker ocağına gönderdim.
Üç beş ay oldu haberin geldi!
Oğlun şehid oldu başın sağolsun ana dediler!
Tabutunu bayrağa sarıp tören düzenlediler
Ben vatan sağolsun dedim ağladım....
Dedesi şehid,babası gazi ne mutlu oğlum da şehid!
Dedim de içim kan ağladı tabuta sarılıp ağladım.
Komutan ellerimi öpüp beni teselli etti.
Ne mutlu sana sen şehid anası oldun dedi!

Çok zaman geçmedi,ağabeyin murat polis oldu.
Kız kardeşin leyla üniversiteyi kazandı.
Öğretmen olacak leylam,duy sevin şehidim!
Leyla okuluna gitti kapıda bir yazı görmüş
’Başörtülüler ve köpekler içeri giremez’çok ağrına gitmiş.
İçeriye girmeye yeltenmiş,’başını aç öyle gir’demişler.
Bağırıp çağırmış bir grup arkadaşıyla eylem yapmış.
Saatler sürmüş polis gelmiş,haberi alınca koşup gittim..
Birde ne göreyim leylamın hali perişan
Bir polis kollarına kelepçe takıyor..
Polisin ellerine yapıştım dur! leylam ne yaptı?
Polisin kim olduğunu biliyormusun? ağabeyin murat.
Murat çaresiz, leyla çaresiz,ben çaresiz...
Durun ne yapıyorsunuz bunlar benim evlatlarım..
Çekil kenara,emir büyük yerden,emir kuluyuz.
Çektiler leylamın örtüsünü başından,
İttiler attılar beni yerlere,kimsin sen dediler.

Ben polis murat’ın anasıyım!
Ben öğretmen anasıyım!
Ben şehid anasıyım!
Dedimde kimse dinlemedi....
NECLA ARPA GÜLAÇAR 14/MART/2007/ EYLEM GÜNLÜĞÜ