0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
679
Okunma
çatılarda parıldayor sağanak
dalıyor korkularımın arasına
toprağın kasıklarında akarak
tüm sonlara meydan okurcasına
sarı fotoğraflı anılar gibi
kimi donuk kimi içten yollar
eskir evimin güneşe bakan odasında
dolanır ikindili bir yeryüzü içimde
sıkıntılı bir öğlen sonu kirlisiyim
ağaçsız zevksizliklere gebe bir istasyonda
natürmort umutlara yaslıyorum sırtımı
çünkü dünyanın her yerine
aynı acıyı götürmektir aşk
uzak diye bir şey yoktur
anılar yontuyorum düşlerimden
iyimser olmak adına kış akşamları
ve buz tomurcukları eldivenlerimde
ekşimiş kül kokuları içinden çıkıp
geçmişe dönmeyi istemektir imkansızlık
aşktan ötedir
ama zaman bu denli bodur
böylesine sonsuz yüzlüyken
yaşamakla aşk birbirine karıştırılır
şairlerdir
şairler
bütün kavgaları ayırma görevlisidirler
kağan işçen
