Gurbet çekilir keder; hüzün, gâîle değil!
Zaman usulca sızar dört duvar arasından
Bir dost sesi, bir mektup… Ki her şeyi unutup
Düşeriz kendimizi sevginin darasından

Tenha kalabalıklar üşüşürler başıma
Karışır seher yeli ansızın göz yaşıma
Yurdun kokusu siner ekmeğime aşıma
Derin bir sızı düşer hüzn-ü dil yarasından

Bir söğüt gölgesinde uzanmış avuntular
Dallar eğmiş boynunu, zihninde kuruntular
İçine düştüğüm bu; çaresiz oyuntular
El salladım giderken yolcu kamarasından

Yüreğime çizmişim, vûslata dair resim
Geceleri canlanır tutamadığım cisim
Sevginin gönlüme düştüğü yanan kesim
Gözlerinin feridir, içim geçer nârâsından

Halden kimse anlamaz, gurbet ele düşünce
‘’Çeken bilir’’ derler ya, gurbet dile düşünce
Hani; dostlarım hani, gurbet ile düşünce!
Uykusuz geçtiniz mi gecenin karasından?

Önder KURT

20 Ağustos 2007
Selçuklu – KONYA
GAZİLER KIŞLASI
Şafak: 37